ISA – MEMBINA KETAKUTAN RAKYAT

PERTAMA

1. Minggu lepas saya sempat bersama-sama dengan dua keluarga mangsa ISA.
   Tujuan menziarah keluarga tahanan adalah untuk memberikan sumbangan NGO dan peribadi kepada keluarga mangsa.
2. Keluarga pertama yang suaminya telah ditahan selama lebih 4 tahun. Membesarkan 8 orang anak bukanlah suatu yang mudah. Anak paling kecil pada usia 6 tahun. Tiga anak beliau sedang mendapat pendidikan Tahfiz di Kelantan.
3. Mewarisi perniagaan suami yang tak seberapa, digunakan kudrat pada usia 46 tahun untuk meneruskan kehidupan tanpa suami bagi menyara kehidupan dan pendidikan anak-anak.
4. Bila saya jejakkan kaki dirumah sewa beliau, terlihat dalam rumah ada dua tiga baldi bagi menakung air hujan kerana bumbung yang bocor. Agak dhaif, akibat kezaliman penguasa.
5. Berapa lama lagi perlu menanti, hanya Allah saja yang tahu. Berat mata memandang, berat lagi bahu memikul.
   

KEDUA

1. Keesokannya saya pergi bersama isteri meziarahi keluarga mangsa kedua. Setibanya dirumah beliau, beliau tiada dirumah kerana masih belum pulang menziarah suami yang sudah lebih setahun ditahan diKemunting.
2. Kerana isteri beliau belum pulang maka saya berjumpa dengan bapa dan ibu beliau. Banyak yang diceritakan, kesimpulannya sedih, derita dan zalim. Kesimpulan si bapa mudah. “Hati saya masih boleh lega kerana saya akan tuntut keadilan di Mahkamah Allah di akhirat kelak”.
3. Sumbangan yang dihulur tidak seberapa, sekadar meringankan beban menghadapi syawal.
4. Sebelum pulang isteri saya sempat mencelah kepada ibu mertua mangsa ISA itu, “suami saya entah bila pula makcik” saya mencelah “orang PAS macam saya tak kena kot”.
5. Mansuhkan ISA kerana ia memberi ketakutan kepada rakyat.